วันศุกร์ที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2554

ความรัก กับนกเงือก

วันนี้ไม่รู้เกิดอาการเป็นบ้าอะไรนะ
อยากจะลองพิมพ์เรื่องที่ดูมีสาระกับเขาบ้าง

รู้สึกว่าตอนเด็ก ๆ ผมจะเคยดูสารคดีเกี่ยวกับนกเงือกมาก่อน
และได้รู้ว่า มันเป็นสัตว์ที่รักเดียวใจเดียว
ตั้งแต่เกิด จนกระทั่งวันตาย มันจะมีคู่เพียงตัวเดียวเท่านั้น
แม้ว่าอีกตัวจะตายจากไป มันก็จะไม่ยอมหาคู่ใหม่

หลายคนที่เคยผิดหวังจากความรัก รึว่าอกหักนั่นแหละนะ
ก็คงอยากจะให้คนเราเป็นเหมือนนกเงือก....

แต่ผมไม่อยากเป็นนกเงือก
เพราะผมมีความเชื่อว่า
"สัตว์น่ะ มีความรักด้วยสัญชาตญาณ
ไม่ว่ามันจะชอบหรือไม่ชอบกันก็ตาม"
ต่างจากมนุษย์ ที่มีความรักด้วยอารมณ์และความรู้สึกปรารถนาลึก ๆ ในจิตใจ
มันเลยทำให้ความรักของมนุษย์ ดูมีคุณค่ามากกว่าพวกสัตว์เป็นกอง

ในทางตรงกันข้าม อารมณ์และความรู้สึกก็ทำให้มนุษย์
เป็นสัตว์ที่เปลี่ยนคู่ได้อย่างง่ายดายที่สุดเช่นเดียวกัน

ความรักของนกเงือก เกิดมาจากสัญชาตญาณ
แต่ความรักของมนุษย์นั้น เกิดมาจากหัวใจ
เราเลือกได้ว่าใครคือคนที่ใช่สำหรับเรา
เราเลือกได้ว่าใครคือคนที่เราอยากจะรัก

ผมเลยคิดว่า ไม่อยากเป็นนกเงือก
เลยสร้างหลักยึดถือของตัวเองไว้
ว่าต้องให้เกียรติ ให้ความเคารพผู้หญิงเสมอ
เกียรติและความเคารพในที่นี้
ไม่ได้หมายความว่าต้องตามอกตามใจมันซะทุกอย่าง
ต้องตามเลี้ยงนั่น ตามหานี่ ให้วุ่นวายใจไปวัน ๆ
แต่เป็นการดูแลเอาใจใส่ เข้าใจซึ่งกันและกันทั้งสองฝ่าย

ผู้หญิงส่วนใหญ่ อาจไม่เข้าใจว่าผมต้องการจะสื่ออะไร
น้อยคนนัก หรือว่าไม่มีเลยก็ได้มั้ง ที่จะรู้...

เขาลือกันเป็นคำพูดติดปากไปเสียแล้ว
ว่าผู้ชายเริ่มคบกับผู้หญิงเต็มที่ 100 % แล้วค่อยลดลงไปเรื่อย ๆ
ในขณะที่ผู้หญิง จะเริ่มจาก 1 ไปจนถึง 100 %
ผมเอง ก็ไม่เข้าใจในนิยามนี้นัก....

ตัวผมเอง เวลาเหลือน้อย ถึงขั้นน้อยมาก
คงจะหาคำตอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้เพียงเท่านี้
อิจฉาคนที่ยังมีสภาพพร้อมพอ ที่จะไล่ตามความฝันของตัวเองชะมัด
ผมคงทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้ นอกจากจะฝากความหวังเอาไว้กับคนเหล่านั้น
และคน ๆ หนึ่ง ที่ผมรักมากที่สุด....


(ลึก ๆ ก็ยังอยากจะเป็นนกเงือกอยู่....)

Credit ผสมไอเดีย : Everyday of Someone